Η λέξη καθαρμός βρίσκεται για πρώτη φορά ως τίτλος ενός επικού ποιήματος του Εμπεδοκλή για την πτώση του ανθρώπου και την αποκατάστασή του. Ως πρακτική εφαρμοζόταν ήδη στον Όμηρο σε κάθε περίπτωση επαφής με το θείο ή ως μέσο απαλλαγής από ένα μίασμα και κοινωνικής επανένταξης. Καθαρμός επιβαλλόταν πριν από τις σπονδές, την προσευχή, τις θυσίες, τον γάμο, τη μύηση, αλλά και μετά από λοιμό, φόνο, παραφροσύνη, θάνατο, σεξουαλική επαφή. Τα μέσα ήταν κυρίως το νερό, το θυμίαμα, η φωτιά, το αίμα, το χώμα κ.ά., που μεταγενέστερες παρατηρήσεις ανήγαγαν στα τέσσερα βασικά στοιχεία της φύσης. Ο καθαρμός με το νερό, κυρίως πόσιμο, προηγούταν κάθε άλλου μέσου, ενώ άλλοτε αποτελούσε το μόνο μέσο ή αυτοδύναμη σκηνή μέσα σε ένα ευρύτερο τελετουργικό.
Μια σπάνια παρουσίαση από την Δήμητρα Μήττα, φιλόλογο, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία της Μυθολογίας στο ΑΠΘ, συγγραφέα πολλών βιβλίων, ερευνήτρια και συνεργάτρια του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας σε θέματα αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019, ώρα 8 μ.μ.
Βιβλιοπωλείο ΑΡΧΕΤΥΠΟ
Χρυσοστόμου Σμύρνης 8, Θεσσαλονίκη (τηλ. 2310 429200)
Είσοδος ελεύθερη
