του Στέφανου Ελμάζη
Προφανώς ζούμε μια από εκείνες της περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας, που το αύριο δεν φαίνεται καθόλου ευοίωνο. Σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η οικονομική κρίση απλώνεται σαν επιδημία σε πολλές χώρες, με επίκεντρο την Ευρώπη. Σε μια Ευρώπη που η ιστορία φαίνεται να κάνει κύκλους, και μάλιστα πολύ σύντομους, καθώς βλέπουμε τη Γερμανία ξανά στον παλιό της ρόλο, που δεν άλλος από το να κυριαρχήσει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η μόνη διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν είναι ότι η γερμανική κυριαρχία προωθείται με «όπλο» το ευρώ και όχι τη Βέρμαχτ.Από κοντά οι λαϊκές εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή, η κοινωνική αναταραχή σε πολλές χώρες του κόσμου, ο θρησκευτικός φανατισμός, η εξαθλίωση και η πείνα που πλήττει κοντά ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους… Είναι φανερό πια, ότι πλησιάζουμε στο σημείο που δεν έχει επιστροφή.
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν σταματήσαμε μέσα από τις σελίδες του ΑΒΑΤΟΝ να αναφερόμαστε ξανά και ξανά, με διάφορους τρόπους, στις δυο βασικές αιτίες που βρίσκονται πίσω από την καταστροφική πορεία που ακολουθούμε: στην αποξένωση του ανθρώπου από τη φύση και από τον αληθινό του Εαυτό.
Τα δυο αυτά βασικά αίτια έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στη συνολική της χρεοκοπία. Παρά ταύτα, υπάρχουν πολλοί ακόμη που πιστεύουν στις «υγιείς δυνάμεις της αγοράς», στην «τεχνολογία» και στην «ανάπτυξη»…
Και σκέφτομαι πόσο αστείο είναι πια να πιστεύουμε στην «πρόοδο», όταν όλα γύρω μας δείχνουν ότι η κατάσταση ραγδαία επιδεινώνεται, ότι ως είδος συνεχώς χειροτερεύουμε και ότι δουλεύουμε μέρα και νύχτα για να παράγουμε δυνάμεις που θα καταστρέψουν ό,τι μέχρι τώρα έχουμε οικοδομήσει.
Προφητικά τα λόγια του Γκουρτζίεφ, έναν αιώνα πριν: «Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή της ανθρωπότητας, που γενικά συμπίπτουν με την αρχή της παρακμής των πολιτισμών, όπου οι μάζες χάνουν ανεπανόρθωτα τη λογική τους και αρχίζουν και καταστρέφουν όλα όσα αιώνες και χιλιετηρίδες πολιτισμού είχαν δημιουργήσει. Αυτές οι περίοδοι μαζικής παραφροσύνης, που συχνά συμπίπτουν με γεωλογικές αναστατώσεις, κλιματολογικές αλλαγές και παρόμοια φαινόμενα πλανητικού χαρακτήρα, αποδεσμεύουν μεγάλες ποσότητες της ύλης της γνώσης».
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ιδιαίτερα σοφός για να αντιληφθεί την πραγματικότητα, σκεφτόμουν μέχρι πριν λίγο καιρό. Δυστυχώς, όμως, τα γεγονότα δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Και το φοβερότερο είναι ότι τη μεγαλύτερη έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας έχουν οι σημερινοί κυβερνώντες.
Μόνο ένας ηλίθιος δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι «ο πλανήτης είναι ένα πεπερασμένο σύνολο, στο οποίο ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέφει ενέργεια ίση ποιοτικά με την ενέργεια που παίρνει από αυτό».
«Καθώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει καθόλου, το σύστημα θα καταρρεύσει από μόνο του, γιατί πολύ απλά τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν έτσι», λέει με τρομακτική ειλικρίνεια ο διάσημος Γάλλος αρχιτέκτονας και πρωτεργάτης του παγκόσμιου οικολογικού κινήματος, Ζιλ Κλεμάν
Στην Ελληνική μυθολογία, ο τρόπος για να προκαλέσεις κακή τύχη είναι να δείξεις ύβρη. Η σύγχρονη ύβρη δεν είναι τίποτε περισσότερο από το γεγονός ότι έχουμε επενδύσει εξαιρετικά πολύ ενέργεια σε δράσεις και επιτεύγματα που μας έχουν απομακρύνει από το βασικό σκοπό της ζωής μας, που είναι να ζούμε αληθινά, και όχι απλά να υπάρχουμε. Να ζούμε σε αρμονία με τους συνανθρώπους μας και τη φύση, πράγμα αδιανόητο σήμερα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει πια χρόνος για να αποτρέψουμε την κατάρρευση, να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και να ζήσουμε έστω σε κάποιο βαθμό το μέχρι τώρα αδιανόητο.
Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε, αλλά όχι με τον ανούσιο, μηχανικό τρόπο που το κάνουμε συνήθως. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα.
Ο μόνος τρόπος είναι να επενδυθεί η ελπίδα μας σε μια αληθινή εσωτερική δράση, πραγματική δουλειά με τον εαυτό μας. Τότε, ίσως η ελπίδα μας να αποκτήσει δύναμη, να γίνει ρεαλιστική και να φέρει αποτελέσματα!
WHO IS WHO
Στέφανος Ελμάζης, διευθυντής του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ και των Εκδόσεων Αρχέτυπο.
{socialsharebuttons}
