Περιγραφή
Με αυτό το τεύχος το ΑΒΑΤΟΝ κλείνει 10 χρόνια ζωής. Δέκα χρόνια δημιουργικής πορείας στον ειδικό τύπο της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να συνθέσουμε ένα επετειακό τεύχος και να συμπεριλάβουμε ορισμένα από τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά άρθρα μας, που δημοσιεύτηκαν από το 1999 μέχρι σήμερα. Οι επιλογές μας καλύπτουν όλες τις συνιστώσες της θεματολογίας μας και επιπλέον, ανεξάρτητα το πότε δημοσιεύτηκαν, παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρες μέχρι και σήμερα.
Μαζί, μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, όπου συνομιλούν ο εκδότης του ΑΒΑΤΟΝ Στέφανος Ελμάζης, ο ψυχίατρος-δραματοθεραπευτής Ντέμης Κυριάκου και η δρ Αριάδνη Γερούκη (βασικοί συνεργάτες & σύμβουλοι έκδοσης του περιοδικού), για το παρόν και το αύριο του ΑΒΑΤΟΝ, τις ουσιαστικές ανάγκες και ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου, την κρίση της εποχής μας και τη σύγχρονη πνευματική αναζήτηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: Θα Υπάρχει Ελλάδα σε 100 Χρόνια Από Σήμερα;
Του Γιώργου Καραμπελιά
Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ποιοι είναι οι Τούρκοι;
Του Βλάση Αγτζίδη
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Η Μεταφυσική της Κουκούλας
Από τα Ελευσίνια Μυστήρια στους Γνωστούς-Άγνωστους Σήμερα
Του Ίωνα Κυδωνιάτη
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το Μονοπάτι της Μυστικής Παράδοσης του Χριστιανισμού
Του Αρσένιου Μέσκου
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Γεώργιος Γκουρτζίεφ
Του Στέφανου Ελμάζη
ΤΟ ΚΟΜΒΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Ο Απεγκλωβισμός της Ιερής Ενέργειας του Χρήματος & Ο Φόβος του Θανάτου
Του Ιωάννη Ψαρρά
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Νέα Αλχημεία: Όταν η Αρχαία Γνώση Συνάντησε την Κβαντική Φυσική
Του Αντώνη Αποστολίδη
Ο ΤΟΠΟΣ
Νταμανχούρ: Μια Νέα Ατλαντίδα στις Άλπεις
Του Χρήστου Ελμάζη
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Πώς μπορούμε να κατανικήσουμε το Φόβο στη Ζωή μας;
Του Λάμα Λουίτζι Παπακωνσταντίνου
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: Πώς μπορούμε να Μετασχηματίσουμε τη Δυστυχία μας;
Του Thich Nhat Hanh
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Γλυκιά Συνειδητοποιημένη Ζωή
Κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της Ελλάδας-Κύπρου και σε μεγάλα Βιβλιοπωλεία
Γίναμε Δέκα Χρόνων!
Στέκομαι εδώ και λίγα λεπτά αναποφάσιστος, μπροστά στη λευκή οθόνη του υπολογιστή μου. Αναρωτιέμαι: πώς να αρχίσω το «Αντί Προλόγου» αυτού ειδικά του τεύχους;
Το ονομάσαμε «συλλεκτικό», γιατί με το 89ο τεύχος του Μαρτίου 2009, το ΑΒΑΤΟΝ κλείνει ακριβώς 10 χρόνια ζωής.
Δέκα χρόνια… Θα μου πείτε, τι είναι δέκα χρόνια μπροστά σε έντυπα που έχουν είκοσι, τριάντα και βάλε… Δεν ξέρω, ειλικρινά. Το μόνο που μπορώ να μεταφέρω είναι η δική μου εμπειρία αυτών των δέκα χρόνων, όπου σχεδόν κάθε μήνα, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες, συναντιόμαστε μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, μέσα από τις σελίδες αυτού του περιοδικού.
Και αυτό που μπορώ να μεταφέρω τούτη τη στιγμή, είναι το γλυκό συναίσθημα μιας πολύχρονης σχέσης με όλους και όλες σας που με/μας διαβάζετε όλα αυτά τα χρόνια.
Μια σχέση βέβαια δεν είναι ποτέ μια ευθεία γραμμή. Έχει τις διακυμάνσεις της, τις χαρές και τις λύπες της. Το ίδιο και η δική μας.
Αυτό που μετράει όμως, τουλάχιστον για μένα τούτη τη στιγμή, είναι ότι νιώθω σχεδόν την ίδια ζέση για το δημιούργημά μας, που έγινε πια δέκα ετών, όπως τότε, που ξεκινούσε με όρεξη τα πρώτα του βήματα, στο πρώτο τεύχος.
Ήταν Μάρτιος του 1999, και έγραφα (μεταξύ άλλων) σε αυτές ακριβώς τις σελίδες:
«Στόχος του ΑΒΑΤΟΝ είναι να αναζητήσει το κρυμμένο Νόημα πίσω από τα πράγματα. Να αναρωτηθεί για τα φαινόμενα των καιρών, για τη Νέα Εποχή που ανατέλλει. Να διερευνήσει τις δυνάμεις που συνθέτουν και προωθούν αυτό που ονομάζουμε Σύγχρονη Πραγματικότητα. Να καταδυθεί στο χώρο της παράδοσης και της θρησκείας αναζητώντας τις πανάρχαιες και πανανθρώπινες αξίες που μπορούν να ξαναδώσουν τη χαμένη Ποιότητα στη σύγχρονη κοινωνία.
»Να διεισδύσει στον κόσμο της Γνώσης και να φέρει στο φως πληροφορίες και τρόπους για μια “άλλη” ζωή, μυστική, εσωτερική, που αποτελεί το γενέθλιο δικαίωμα του ανθρώπου, παραμένει όμως ξεχασμένη στη λήθη της καθημερινότητας. Να σας οδηγήσει σε “μέρη” που παραμένουν άβατα για τον πολύ κόσμο…»
(…Διαβάστε το πλήρες κείμενο στο περιοδικό που κυκλοφορεί)
ΑΒΑΤΟΝ 175