Η ΦΥΛΑΚΗ
Όπως και να έχει, η άμεση αντιμετώπιση του Φύλακα της Πύλης είναι μια εξαιρετικά επίπονη και με πολλούς κινδύνους πορεία προς τη Φώτιση.
Ασφαλώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο Φύλακας –που, αξίζει να το τονίσουμε, είναι ένας ευαίσθητος εσωτερικός μηχανισμός– να μη λειτουργήσει, να μην κάνει πέρα, και να καταστραφεί. Τότε, όπως και ο Γκλύντον, ο αναζητητής θα ακινητοποιηθεί και θα παγιδευτεί μέσα σε φόβους και εμμονές. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να χρειαστούν χρόνια σωστής πνευματικής και ψυχολογικής εργασίας για να απελευθερωθεί κανείς. Αλλά μπορεί και να μην καταφέρει ποτέ να βγει από τη φυλακή μέσα στην οποία έχει κλειστεί από τις δικές του πράξεις, αν θυμηθούμε έναν άλλο παράδειγμα, αυτό του Τζέφρι Φέρμιν, του αλκοολικού Πρόξενου στο εξαιρετικό μυθιστόρημα Under the Volcano (Κάτω από το Ηφαίστειο) του Malcolm Lowry, που έγινε και υπέροχη κινηματογραφική ταινία.
Συνυφαίνοντας καμπαλιστικούς συμβολισμούς σε όλη την πλοκή του μυθιστορήματός του, o Lowry καθιστά σαφές πως ο Πρόξενος –ένας αποτυχημένος μάγος– έχει πέσει στην Άβυσσο, που είναι ένα άλλο όνομα για την Νταάτ. Αντίθετα με τον Γκλύντον, όμως, δεν καταφέρνει να ελευθερώσει τον εαυτό του. Πεθαίνοντας με ατιμωτικό τρόπο, στο τέλος του βιβλίου, πέφτει σε ένα λάκκο που συμβολίζει την Άβυσσο.
Ο ΑΡΜΟΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος προσέγγισης του Φύλακα της Πύλης; Μια απάντηση μπορεί να κρύβεται στην ιδέα ότι η Νταάτ δεν είναι πραγματικά σεφιρά, που υποδηλώνει πως, αντίθετα με τις άλλες αρχές στο Δένδρο της Ζωής, δεν είναι μια σταθερή κατάσταση. Το σημείο της Νταάτ μπορεί να το έχει στην κατοχή του, να το εξουσιάζει –όπως είδαμε– ο Φύλακας, και για τους περισσότερους ανθρώπους αυτό είναι κάτι που ισχύει, άσχετα αν το γνωρίζουν ή όχι. Αλλά η Καμπαλά επίσης διδάσκει πως η Νταάτ είναι ο τόπος του Αγίου Πνεύματος (όρος που υπάρχει και στον Ιουδαϊσμό και στο Χριστιανισμό).
Γενικά, το Άγιο Πνεύμα είναι ένας είδος απεσταλμένου που θυμίζει στον αναζητητή την παρουσία του Θεού, ειδικότερα σε κρίσιμες ή δύσκολες στιγμές. Το Άγιο Πνεύμα είναι έτσι μία γέφυρα μεταξύ των ανώτερων επιπέδων του θεϊκού και των κατώτερων επιπέδων της ατομικής ψυχής.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ο ασκούμενος έχει μια επιλογή. Μπορεί να προσπαθήσει να ανοίξει τις πύλες του Ουρανού δια της βίας, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Φύλακα –προσπάθεια η οποία υπόσχεται δραματική επιτυχία αλλά και εξίσου δραματικούς κινδύνους. Ή μπορεί να προκαλέσει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος (της Δύναμης Άνωθεν αν προτιμάτε) με λιγότερο εντυπωσιακά μέσα, όπως είναι η προσευχή και ο διαλογισμός. Οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν κουράζονται ποτέ να λένε πως οι πρακτικές αυτές μπορεί να περάσουν χρόνια πριν να έχουν αποτέλεσμα, ταυτόχρονα όμως είναι και πολύ λιγότερο επικίνδυνες από την «κατά μέτωπον επίθεση», που εκτός των άλλων προϋποθέτει έναν πολύ υγιή και δυνατό διανοητικά, συναισθηματικά και σωματικά οργανισμό.
Αν η Νταάτ είναι ένα είδος στενής πύλης για το θεϊκό βασίλειο, ο διαλογισμός ορθά επιχειρούμενος (σε συνδυασμό με ασκήσεις που κάθε πνευματικός δρόμος έχει) μπορεί να λειτουργήσει ως ένας ήπιος τρόπος διάνοιξής της, ώστε η Δύναμη Άνωθεν να έρθει κάποια στιγμή (συχνά εκεί που δεν το περιμένει κανείς…) και να πάρει τη θέση της στο σώμα του ασκούμενου. Αν η πύλη ανοιχτεί δια της βίας, πολύ σύντομα ή πολύ απότομα, τότε ο αναζητητής δεν θα βιώσει ειρήνη αλλά τρομερή αναστάτωση. Μία λιγότερο επεμβατική προσέγγιση από την πλευρά μας, μπορεί να κάνει πιο εύκολη και πιο αρμονική τη συνύπαρξη των πνευματικών μας ανακαλύψεων με τις φροντίδες και τα προβλήματα της καθημερινής μας ζωής.
Τουλάχιστον έτσι έχουν τα πράγματα θεωρητικά. Στην πραγματικότητα, ο (αληθινά) πνευματικός δρόμος δεν ήταν και ούτε μπορεί ποτέ να είναι μια εύκολη υπόθεση. Άσχετα με το πόσο προσεκτικός μπορεί να είναι κανείς, πάντα έρχεται μια στιγμή όπου οι δυνάμεις που αποδεσμεύονται στην ψυχή του νιώθει να τον κάνουν κομμάτια. Και βέβαια, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ακόμη και εκείνοι που ακολουθούν ένα λιγότερο επιθετικό μονοπάτι από αυτό που περιγράφεται στο Zanoni, να χρειαστεί κάποια στιγμή να «εφορμήσουν» στην πύλη.
Η αλήθεια είναι ότι στον αληθινά πνευματικά δρόμο δεν χωρούν ούτε δόγματα, ούτε προκαταλήψεις. Υπάρχουν φορές όπου μόνο ακραία μέτρα μπορούν να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα και φορές που τα μέτρα αυτά γίνονται μπούμερανγκ και χτυπούν εκείνον που τα επιχειρεί, αφήνοντάς τον σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του Γκλύντον.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι συνήθως καλύτερα να αναζητάει κανείς την έμπειρη συμβουλή αλλά και τη βοήθεια κάποιου πιο προχωρημένου στο Δρόμο, ώστε όταν έρθει η ώρα να είναι έτοιμος να καταπιεί τη «φωτιά» της Γνώσης, τη στιγμή ακριβώς που κάτι τέτοιο μπορεί να τον ωφελήσει στο μέγιστο βαθμό.
WHO IS WHO
Ο Νικήτας Κόραλης είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ.
{socialsharebuttons}
