του Νικήτα Κόραλη
Στο θρυλικό μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton Zanoni (1854), ο ήρωας, ένας νεαρός Άγγλος ονόματι Γκλύντον, ζητάει από ένα μυστηριώδη σοφό, τον Μεζνούρ, να τον καθοδηγήσει. Ο Μεζνούρ τελικά συμφωνεί και τον παίρνει μαζί του για μια μακρά περίοδο εκπαίδευσης. Πριν την τελική μύηση, ο Μεζνούρ αφήνει το μαθητευόμενό του μόνο του για ένα μήνα, δίνοντάς του μία εντολή: «Μην μπεις σε αυτήν την αίθουσα, μέχρι να επιστρέψω!»
Ο νεαρός όμως υποκύπτει στον αναπόφευκτο πειρασμό. Μπαίνει στο αλχημικό εργαστήριο του δασκάλου του κι εκεί ένα υγρό μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα τραβάει την προσοχή του. Το πίνει και αμέσως μπροστά στα μάτια του υλοποιείται ένα στοιχειό, με μια παράξενη και τρομακτική μορφή: «Ένα ανθρώπινο κεφάλι, καλυμμένο με ένα σκούρο πέπλο μέσα από το οποίο άστραφταν δύο μάτια με δαιμονική και άγρια φλόγα, που πάγωσαν το μεδούλι στα κόκαλά του».
Μόλις ο Γκλύντον αντίκρισε το φοβερό φάντασμα ζάρωσε από το φόβο του, καθώς εκείνο όρμησε επάνω του λέγοντας: «Έχεις μπει στην απαγορευμένη περιοχή. Είμαι ο Φύλακας της Πύλης. Τι θέλεις από μένα; Δεν είμαι αυτός που αγαπάς περισσότερo; Δεν απαρνήθηκες τα πάντα για χατίρι μου; Δεν θέλεις να γίνεις σοφός; Η δική μου είναι η άχρονη σοφία. Φίλησε με, θνητέ εραστή μου».
Ανίκανος να αντέξει στον τρόμο που του προκάλεσε η θέα του φαντάσματος, ο Γκλύντον λιποθύμησε. Όταν μετά από ώρα συνήρθε, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Σε όλο το υπόλοιπο μυθιστόρημα καλείται να παλέψει με την έμμονη εικόνα του Φύλακα της Πύλης, την οποία τελικά ξεπερνά με μεγάλη όμως δυσκολία.
Σήμερα υπάρχει διαδεδομένη η πεποίθηση ότι ο Bulwer-Lytton, ο μεγάλος αυτός συγγραφέας της βικτοριανής εποχής, ήταν μυημένος στους Ροδόσταυρους. Ο ίδιος άφησε να εννοηθεί πως το Zanoni περιλάμβανε μυστικά της αποκρυφιστικής γνώσης. Όπως και να είναι, ο Φύλακας της Πύλης είναι μία φιγούρα που εμφανίζεται επανειλημμένα στην εσωτερική παράδοση. Συνήθως έχει τη μορφή με την οποία εμφανίζεται και στο Zanoni: αυτήν του αποτρόπαιου και φοβερού στοιχειού, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Ο Μεζνούρ, πριν ακόμη αναχωρήσει για το ταξίδι του, είχε προειδοποιήσει τον Γκλύντον ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το Φύλακα ως μέρος της μύησής του. Το πρόβλημα συνεπώς δεν ήταν ότι ο νεαρός υποψήφιος κάλεσε το πνεύμα του Φύλακα, αλλά ότι το κάλεσε πολύ νωρίς, εν αγνοία του, και χωρίς να είναι καθόλου έτοιμος για μια τέτοια συνάντηση.
Τι είναι όμως στ’ αλήθεια ο Φύλακας της Πύλης και γιατί πρέπει (και πώς) να αντιμετωπιστεί;
Η ΕΙΣΟΔΟΣ
Κάθε κατάσταση συνείδησης είναι από μόνη της ένας κόσμος, ένα διαφορετικό πεδίο, που καταλαμβάνει το δικό του «χώρο». Θα πρέπει συνεπώς να υπάρχει ένα είδος εισόδου, ένα «κατώφλι», ανάμεσα σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα, που να λειτουργεί τόσο ως εμπόδιο, ως φράγμα, όσο και ως είσοδος, πύλη. Ένα τέτοιο κατώφλι περνάμε κάθε πρωί που ξυπνάμε.
Όποιος έχει παραμείνει έστω κάποιες στιγμές σε αυτή την παράξενη κατάσταση του μισο-ύπνου ή μισο-ξύπνιου, στο μεταίχμιο ανάμεσα στον ύπνο και στο ξύπνημα, γνωρίζει πως αυτό που αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τη συνηθισμένη κατάσταση που βιώνει στην καθημερινότητά του. Μερικές φορές σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί κανείς να βιώσει αυτό που λέμε «συνειδητό ονείρεμα», δηλαδή να έχει επίγνωση ότι ονειρεύεται τη στιγμή που αυτό συμβαίνει.
Γιατί το αναφέρουμε αυτό; Γιατί η κατάσταση αυτή ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βιώσει ένας συνηθισμένος άνθρωπος σε σχέση με τον Φύλακα της Πύλης. Μόνο που υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Η συνάντηση με τον Φύλακα της Πύλης γίνεται πάντα στο πλαίσιο μιας εσωτερικής πορείας που επιχειρεί ηθελημένα και συγκεκριμένα κάποιος υπό την καθοδήγηση ενός δασκάλου.
Σύμφωνα με τις λιγοστές περιγραφές που είναι διαθέσιμες, ο υποψήφιος που, όπως και ο Γκλύντον, θα επιχειρήσει να προχωρήσει χωρίς επαρκή προετοιμασία, είναι πιθανό να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, όπως νευρική κατάρρευση, παραφροσύνη και, σπάνια, ακόμη και το θάνατο.
