Τι θα σήμαινε, από την εσωτερική άποψη, να πάω «κόντρα στο ρεύμα»; Θα σήμαινε να σταματήσω να λειτουργώ όπως παραπάνω και να πάω ενάντια. Μόνο που αυτό το «ενάντια» έχει κάτι πολύ περίεργο. Τόσο περίεργο, που δεν μπορώ να το πιστέψω. Όμως αν το πιστέψω και το εμπιστευτώ, τότε έρχεται η λύτρωση, η χάρη, όπως με θαυμαστή οξυδέρκεια περιγράφει ο Πωλ Τίλλιχ, ένας από τους σπουδαιότερους φιλόσοφους του καιρού μας:

«Η Χάρη μάς χτυπάει όταν είμαστε σε μεγάλο πόνο και ταραχή. Μάς χτυπάει όταν διασχίζουμε τη σκοτεινή κοιλάδα μιας άδειας και χωρίς νόημα ζωής. Μας χτυπάει όταν η αποξένωση που νιώθουμε είναι μεγαλύτερη και βαθύτερη απ’ ό,τι συνήθως…

»Μας χτυπάει όταν η αηδία για τον εαυτό μας, η αδυναμία μας, η εχθρότητα που νιώθουμε και η έλλειψη κατεύθυνσης είναι αβάσταχτες. Μας χτυπάει όταν, χρόνο με το χρόνο, η πολυπόθητη τελειότητα της ζωής δεν εμφανίζεται, όταν οι παλιοί καταναγκασμοί βασιλεύουν μέσα μας όπως εδώ και δεκαετίες, όταν η απόγνωση καταστρέφει όλη τη χαρά και το κουράγιο.

»Μερικές φορές, εκείνη τη στιγμή μια ακτίνα φωτός σπάει το σκοτάδι μας και είναι σαν μια φωνή να μας λέει: ‘Γίνεσαι δεκτός. Γίνεσαι δεκτός – δεκτός από κάτι που είναι μεγαλύτερο από σένα και δεν γνωρίζεις το όνομά του. Μην ρωτάς το όνομα τώρα, ίσως να το βρεις αργότερα. Μην προσπαθείς να κάνεις τίποτε τώρα – ίσως αργότερα να κάνεις πολλά. Μην ψάχνεις τίποτε, μην κάνεις τίποτε, μην περιμένεις τίποτε. Απλά αποδέξου το γεγονός ότι έγινες δεκτός’.

kontra-sto-revma-2Αν μας συμβεί αυτό, τότε έχουμε βιώσει τη χάρη. Μετά από μια τέτοια εμπειρία, ίσως να μην είμαστε καλύτεροι άνθρωποι απ’ ό,τι πριν… Αλλά το καθετί έχει μεταμορφωθεί, είναι αλλιώς. Νιώθουμε συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας, όχι αποξενωμένοι. Τίποτε δεν απαιτείται για μια τέτοια εμπειρία, καμία θρησκευτική ή ηθική ή διανοητική προϋπόθεση, παρά μόνο αποδοχή…»

Στο ίδιο μήκος κύματος ο μεγάλος ποιητής Τζων Κητς επισημαίνει ότι αυτή η κατάσταση ανοίγματος, για την έλευση του εξαιρετικού εν μέσω της συνηθισμένης ζωής, είναι  εφικτή «όταν ένας άνθρωπος είναι ικανός να μένει με τις αβεβαιότητες και τις αμφιβολίες του, χωρίς να τρέχει με νεύρα και ένταση πίσω από τα γεγονότα και τις αιτίες».

Ενώ ένας άλλος σπουδαίος ποιητής, ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε, μας προτρέπει: ««Να έχετε υπομονή απέναντι σε όλα αυτά που είναι άλυτα στην καρδιά σας. Και να προσπαθείτε να αγαπάτε τα ερωτήματα καθαυτά. Μην αναζητάτε τις απαντήσεις – δεν μπορούν να σας δοθούν, επειδή δεν θα ήσασταν σε θέση να τις ζήσετε. Το θέμα είναι να ζείτε τα πάντα. Ζήστε τα ερωτήματα».

Τι μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια κατάσταση; Για μένα, το πρώτο βήμα είναι να κάνω ένα στοπ εσωτερικά και να πάψω να είμαι ένα με τις σκέψεις μου, αναγνωρίζοντας μια αίσθηση παρουσίας στο εδώ-και-τώρα.

Αμέσως μετά έρχεται μια πολύ λεπτή εσωτερική κίνηση του να επιτρέψω το καθετί να είναι όπως είναι, μέσα και έξω μου. Αυτό δημιουργεί την πίστη ότι ένα άνοιγμα είναι εφικτό. Φέρνει επίσης την αποδοχή όσον αφορά αυτό που είμαι, και μαζί ένα είδος καλοσύνης προς τον εαυτό μου, και την αναγνώριση ότι κανένας περιορισμός δεν είναι τελικός – αλλά ακριβώς το αντίθετο…


 

WHO IS WHO

O Στέφανος Ελμάζης είναι διευθυντής του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ και των εκδόσεων Αρχέτυπο.

 

ΑΒΑΤΟΝ 105

 

{socialsharebuttons}

 

 

Close

Cart

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.