της Δρ. Αριάδνης Γερούκη
Αναζητώντας την Ουσία σε Κάθε Στιγμή της Ζωής μας
Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά πάνω σε αυτό που ονομάζουμε «ζωή μας» μπορεί να δούμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αιχμή της διασταύρωσης των πολλαπλών δυϊσμών που όλοι βιώνουμε και που συμπυκνώνουν την καθημερινότητά μας, την πραγματικότητά μας.
Δυϊσμοί που ξεκινούν από τον πρωταρχικό διαχωρισμό του τύπου «εγώ και οι άλλοι», ή «εγώ και ο κόσμος» και συνεχίζουν σε κάθε χονδροειδή ή λεπτοφυή φέτα της εμπειρίας μας – όπως «ιδιωτική και δημόσια σφαίρα», «επαγγελματική και προσωπική ζωή».
Δυϊσμοί, τέλος, που ενσαρκώνουν κάθε ρόλο που επωμιζόμαστε (συνήθως σε βάρος των άλλων ρόλων του έργου που παίζουμε), όπως «σύζυγος και ερωμένη», «μητέρα και γυναίκα», «επιστήμονας και άνθρωπος» και πάει λέγοντας.
Ένας από τους πιο κοινούς και κυρίαρχους δυϊσμούς, που περιορίζει το νου μας και την όλη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας, αφορά το διαχωρισμό μεταξύ πνευματικής και καθημερινής ζωής, μεταξύ αυτού του κομματιού που θεωρούμε «υλικό», «πρακτικό», καθημερινό και ενός άλλου, στο οποίο αποδίδουμε, ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, θεϊκές, ιερές ή γενικά ανυψωτικές πνευματικές ιδιότητες – ας το ονομάσουμε συμβατικά «φώτιση» ή «αφύπνιση».
Με δυο λόγια, θεωρούμε ότι η πνευματική ζωή αρχίζει και τελειώνει σε προνομιακούς χωροχρόνους, είτε σε χώρους ειδικά αφιερωμένους στην πνευματική άσκηση, στα μοναστήρια για παράδειγμα, είτε σε προνομιακούς χρόνους, στη διάρκεια δηλαδή χρονικών περιόδων αφιερωμένων στη νηστεία, στην προσευχή ή στο διαλογισμό.
Άρα, θεωρούμε ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτό που ονομάζουμε «πνευματικότητα» δεν μπορεί να βιωθεί σε βάθος παρά μόνο από ιδιαίτερους ανθρώπους, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες.
Όλοι οι υπόλοιποι, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, το μόνο που μπορούμε ίσως να κάνουμε είναι να αρκεστούμε στο να συζητούμε, να στοχαζόμαστε ή να φιλοσοφούμε ατελείωτα σχετικά με τα πνευματικά θέματα. Κάτι στ’ αλήθεια τόσο ανιαρό, σαν να προσπαθεί κανείς να γευτεί τη μαγεία μιας καλοκαιρινής παραλίας περιγράφοντας τη χημική σύνθεση της θάλασσας, του ήλιου και της άμμου…
ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΣΗΣ
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, χτίζουμε ψηλούς πύργους που μας απομακρύνουν από την αμεσότητα της πνευματικής εμπειρίας. Βασιζόμαστε πάνω σε ατελείωτα φτηνά άλλοθι, του στυλ, «δεν είναι για μένα αυτά», ή «αυτά είναι για τους αργόσχολους», ή ακόμη χειρότερα, αφήνουμε την πνευματική μας ανάπτυξη στα χέρια τρίτων –«ειδικών επαγγελματιών» πάσης φύσεως, σοβαρών και μη, ιερέων, πνευματικών, θεραπευτών, δασκάλων γιόγκα, ρέικι, αστρολόγων – οι οποίοι εν είδει «εργολάβων της φώτισης» αναλαμβάνουν να κάνουν τη δουλειά για εμάς.
Να μας μεταφέρουν τη γεύση της δικής τους πνευματικής εμπειρίας (αν υπάρχει), χωρίς εμείς να χρειαστεί να ασχοληθούμε άμεσα με αυτό το κομμάτι μας και χωρίς, τελικά, να χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Όλοι αυτοί πιστεύουμε ότι τάχα γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τι είμαστε, τι χρειαζόμαστε, για τι διψά η ψυχή μας…όλοι εκτός από εμάς τους ίδιους!
Επιπλέον, ίσως να έχουμε λιγάκι κουραστεί και είμαστε πια επιφυλακτικοί απέναντι στα μεγάλα λόγια και τις εξαγγελίες της Νέας Εποχής για τη νέα συνειδητότητα που ανατέλλει, για τις γενιές των χαρισματικών ίντιγκο παιδιών, για τις νέες και ολοένα πιο «νέες εναλλακτικές» θεραπείες, τις «θετικές» ενέργειες και κάθε άλλο πνευματικό υλισμό που μας τριβελίζει τα αυτιά με σκοπό προφανώς στυγνά εμπορικό και διόλου πνευματικό…
Ας δούμε, λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ώστε να «ανοίξουμε» την καθημερινή εμπειρία μας προς το πνευματικό μας κομμάτι, χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων και χωρίς την εξασφάλιση ειδικών συνθηκών.
Δηλαδή χωρίς να χρειαστεί να αποκτήσουμε επειγόντως την πλήρως εξοπλισμένη άνετη καλύβα απομόνωσης στα Ιμαλάια, χωρίς να διώξουμε άρον-άρον όλα τα μέλη της οικογένειάς μας (συμπεριλαμβανομένων και των κατοικίδιων ζώων μας) από το σπίτι, γιατί δήθεν εμποδίζουν την αυτοσυγκέντρωσή μας και χωρίς να γραφτούμε ταυτόχρονα σε όλες τις σχολές γιόγκα και διαλογισμού που υπάρχουν στη περιοχή μας, ενώ ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε καμία από αυτές…
Τι μπορούμε να κάνουμε για να αγκαλιάσουμε στη ζωή μας το σύνολο της εμπειρίας μας, χωρίς να την «κόβουμε» σε φέτες, χωρίς να τη διαχωρίζουμε σε μικρά ασφυκτικά κουτάκια («ερωτική ζωή», επαγγελματική ζωή», «οικογενειακή ζωή», «πνευματική ζωή»);
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βρούμε επιτέλους την πολυπόθητη ισορροπία και αρμονία στη ζωή μας εδώ και τώρα;
Οι παρακάτω σκέψεις-προτάσεις δεν προτίθενται να αποτελέσουν παρά ενδεικτικούς οδοδείκτες σε μια εντελώς δική σας προσωπική διαδρομή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτες ενδείξεις κάποιας υπέρτατης αλήθειας.
